Gel

Gel

Dit is een puddingachtige substantie met een hoge viscositeit. De naam is evenals het woord gelatine afkomstig van het Latijnse woord gelare (bevriezen).

Gel en colloïden
Eenvoudige moleculaire stoffen kunnen voorkomen als damp, vloeistof, (vloeibaar) kristal en sommigen zelfs als gas. Systemen bestaande uit macromoleculen, zoals polymeren, eiwitten en ook colloïden kunnen dat ook als gel. De gelfase is erg belangrijk; zonder zouden alle levende wezens vloeibaar zijn.[bron?]

Hoe werkt een gel?
Gels zijn verdunde moleculaire structuren die plaatselijk aan elkaar plakken. Er zijn chemische gels met chemische bindingen en fysische gels die hun krachten putten uit intramoleculaire aantrekkingskrachten. De moleculen zijn net als die van lijm: lang en met veel hoeken/haken. Wanneer we bijvoorbeeld twee dingen aan elkaar willen lijmen, smeren we lijm op de contactplaatsen en laten het goedje drogen. De moleculen, die eerst nog in een oplosmiddel ‘zweefden’, raken nu hun oplosmiddel kwijt en haken in elkaar. De gel verandert in een vaste stof. Dit gebeurt ook met bijvoorbeeld haargel. Het oplosmiddel verdampt en het haar blijft in dezelfde positie staan.[bron?]

Ook bij toepassing als dermaticum verdampt het water en blijft het farmacon op de huid achter. Bij sommige gels blijft van de gelvormer zelf niets achter op de huid, bij andere gels ontstaat een xerogel: een vliesje op de huid.